Zaman dar,yol uzun.

Yıldızlar bir sönük yanıyor bu akşam,

Her şeyi arkada bırakıp gitmişim.

Korkuyorum,korkuyorum üstadım.

**

Bir yorgunluk var üzerimde,

Yoldan mıdır,sevdadan mıdır bilinmez..

Yürüyorum,aklım başımda değil

Benliğimi yitirmişim üstadım.

**

Oturmuş bir taşa soluklanıyorum,

Sigaram eskisi gibi tütmüyor

Daha acı,daha da dertli,

Yol uzun,ben avareyim üstadım.

**

Kalabalıklar arasında kaybolmuşum,

Sessizlikler istiyorum,küçük bir huzurla.

Hüzünler doldu taştı içimde,

Taşıyamıyorum artık kendimi üstadım.

**

Hiç tadım yok bu aralar,

Kederler içinde boğuluyorum.

Çırpındıkça en dibe batıyorum,

Yavaş yavaş ölüyorum üstadım.

Ne güzelde gittin öyle,

Sessizce..

Her şeyi kırdın; umutları, hayalleri.

Hiçbirinin sesi çıkmadı, çıkamadı.

İki çift laf bile edemedim gidişine.

Sustum.

Sustukça öldüm öldüm dirildim.

Sonra bir daha sustum.

Kahve ve sigara acı bir tat veriyor artık.

Gidişinin, yüreğime verdiği acıyı anımsatıyor.

Kanıyor şimdi yüreğim kabuk bağladığı yerden.

Böyle mi olacaktı sonumuz?

Deprem kargaşası gibi.

Fırtınalar kopuyor yurdumun dört bir yanında.

Ucu bucağı görünmüyor şehrimin.

Sensiz bir şehirde nefes almak, yaşamak mı dersin?

Söyle bana canım ne dersin?

Ayrılık, bulutlar gibi.

Birbirine uzak, bölük bölük hepsi.

Akmasın artık kanım, dursun zaman.

Şehrim bürünsün karanlıklara,

Ay ışığını kessin.

Bir mısra ayrılık parçası koydum gönlüme,

Yakacağım gidişine bir sigara daha.

Sen onun yandığını sanacaksın ama

Asıl yanan ben olacağım, kül olacağım.

Beyazlara bürünüp şehri terk edeceğim,

Duymayacaksın, bilmeyeceksin dahası görmeyeceksin..

Sana çıkmayan bir yoldayım,

İpsiz sapsız yürüyorum sabahlara dek.

Kendimi tanıyamıyorum artık

Benliğimi kaybetmişim,yok olmuşum.

Seninle varolan bir aşkta yok olmuşum.

Sen yoksun,ben yokum,biz yokuz.

Sahiden, hiç varolmuş muyduk?

Sersefil olan bir aşktı bizimkisi

Ya da benimkisi.

Bu doğan güneş kime,

Her yanımı karanlıklar sarmışken.

Bir Allah'a bir de şiirlere sığınıyorum,

Bu yanan kaçıncı sigara bilmiyorum.

Her gün ölüme daha da yaklaşıyorum,

Kimseyi koyamadım yerine, koyamıyorum.

Kimse sen gibi değil,

Ne senin gibi gülüyorlar ne de sen gibi

Güzel bakıyorlar.

Nefes alırken inip kalkan göğüs kafesin

Ah! Oraya baş koymak vardı şimdi.

Baş koyup bir daha kaldırmamak..

Vazgeçemiyorum senden ey aşk! Utanıyorum.

Yüzsüzlük müdür bu? Sevmek yüzsüzlük müdür?

Sevgiyi şiire katıp benleştirmişim,

Şiir ben, ben şiirim.

Bitmeyi bilmeyen bir gecenin ortasındayım.

Sigaramın külleri gibi dağınık,

Biraz da griyim.

Gideceğini bile bile sevmek,

İntihar gibi bir şey.

Yağmurların altında delicesine ıslanmak istiyorum,

Ruhumun yağmurlara karışmasını, ölmek gibi.

Toprak kokusu, ay ışığı

Kaldırımların buz tutuşu seni sevmek.

Yanmak,güneş ışığında kavrulmak.

Bir yaz günü ve deniz durgun,çarşaf gibi.

Söyler misin sevgilim, neden gideceksin?

Gitme!

Gidersen ay ışığını keser,

Güneş bir daha doğmaz pencereme.

İçim acır,

İçim yanar,

İçim ölür,

Ben ölürüm..

Sesinle uyanmak varken gündüzlere,

Hiç uyanamamak mı şimdi?

Sensizlik,

Bir kez uyumak ve hiç uyanamamak.

Affet beni sevgilim,

Ölürken de seni seviyor olacağım...

Senden geriye kalan en güzel hatıra,

Fotoğrafların.

Bakmaya doyamadığım gözlerin,

Oradan gülüyorlar şimdi bana.

Çok,çok uzaklardayım,

Gel desen, kuş olup kanatlanmaya hazırım.

Seninle olmak vardı şimdi,

Şehrin en soğuk gecelerinde yanında.

Kalbinin sıcaklığıyla yetinmek vardı.

Ellerini tutup semaya bakmak,

Aynı duayı yapmak.

Ve usulca birbirimize bakıp tebessüm etmek.

Birimizin canı yandığında diğerinin de canı yanmalı.

Artık, sen-ben tabularını yıkıp ‘’biz’’ olmalı,

‘’Bir’’ olmalı.

Seni seviyorum derken güneş üstümüze doğmalı,

Karanlıklar kaybolmalı, her yeri aydınlık boğmalı.

Kaldırım taşları önümüzde diz çökmeli,

Bize imrenmeli.

Yanan sigaralar sönmeli, sevda türküleri yanmalı,

Solan güller açmalı,sararan yapraklar yeşermeli.

Dudaklardan düşen her sözcük,

Seni seviyorum’la başlamalı..

Sevmek hiç tükenmemeli,

Sevmek hiç yok olmamalı.

Ve kadın dokundu adamın kalbine,

Aşkın sesi yükseldi zifiri karanlıkta.

Ay parladı,yıldızlar parladı,bembeyaz oldu gece.

Bir aşk tufanı sardı her yanı.

Sessiz sessiz dolandı tüm sokakları,

Kimselere duyunmadan yerleşti kalplere.

Adam seviyordu kadını belliydi,

Kadın da adama karşı boş değildi.

Sevmek vardı kitaplarında,

Arştan başa sevmek..

Ayrılığın kokusu sinmişti üzelerine,

Ne olduysa o gece oldu.

Ayrılık terketti, aşk girdi işin içine.

Ilık ılık dolanıyordu damarlarında bir aşk,

Farketmişlerdi ama seslerini çıkaramıyorlardı.

Korkuları vardı; kırılmak ve kaybetmek gibi.

Adam kararlıydı, söyleyecekti sevdiğini.

Kadın ise gözlerinden anlıyordu, onu sevdiğini.

İçten gülen,içtenlikle gülen gözleri vardı adamın,

Kadının gözlerinde bambaşka bir dünya kurmuştu adam.

Yalnızca o dünyaya ait, tek başına bir kahraman.

Tek olmalıydı, hep olmalıydı.

Şiirler yazdıran, koskocaman bir aşktı.

Kadın ise baştan başa bir şiirdi,

Adam ise o şiirin tek şairiydi.

İkiside lal idi, aşk getirmişti onları dile.

Adamın her sokağı kadına çıkardı,

Adam kadına, kadın ise adama aitti.

Ah be kadın!

Sen ki bulutları dize getiren,

Bu şehre yağmurlar yağdıran

Neden bu zamansız gidişin?

Yaralarım kabuk bağlamaya yüz tutmuşken,

Ardına bakmadan gidişin.

Yüzünü değil de sırtını dönüşün.

Neden be kadın neden!

Kanıyor şimdi her yanım,

Damla damla düşüyor içime.

Gittiğin patika yollarda gözlerim

Bir gün döneceğini umut ederek beklemekteyim.

Ya gelmezsen kadın?

Umutlar tükenirse bende.

İçin sızlamaz mı bana?

Ağlamaz mı yüreğin bu adama?

Söyle kadın söyle!

Gitmek çare mi bu devirde?

Giden geri dönmez mi sence?

Dön be kadın dön! Utansın gökyüzü.

Bitsin bu hasret, bitsin bu özlem.

İlkbahar gibi çiçek açsın her yanım.

Dönüşünü cıvıldasın kuşlar, gidişin gibi.

Çık gel uzaklardan kadın!

Gel ki şenlensin yüreğim,

Gülsün gözlerim, kan ağlamasın kalbim.

Rüzgarlar okşasın saçlarımızı,

Gözyaşlarım karışsın yağmurlarına.

Bir sabah çık gel uzaklardan,

Uyanayım en tatlı rüyalarımdan..

Vakit akşamüstü, zaman durdu sanki.

Ayak sesin yankılanıyor sokaklarda.

Kapım açık, gelmeni bekliyorum.

Elimde bol köpüklü bir kahve,

Sen seversin bilirim.

Geceler dumanlı, geceler sarhoş.

Sahi, bende öyleyim.

Yağmur damlaları vuruyor camlarıma.

Bulutlar kararmış, başka bir yüze bürünmüşler.

İhtişamlı bir ışık vuruyor loş odama.

Tüm salonu aydınlatıyor adeta.

Hafif bir rüzgar saçlarımı okşuyor,

Ellerini hissettim o anda.

Yüzün düşüyor hatrıma,

Tebessüm edişin geliyor aklıma.

Sessiz sessiz izliyorum seni .

Ürkek bir ceylan gibi gözlerin.

Birazda nemli, ağlamışlar gibi.

Sözcükler yere mi döküldü ne?

Ağzını bıçak açmıyor, suskunsun.

Gözlerin gözlerime takılıp kaldı.

Usulca bakıyor ve süzüyorsun beni.

Ah o duruşun yok mu?

Asil ve cüretkar duruşun!

Bir an dokunmak istedim kırgın yüzüne.

Yapamadım, korktum gidersin diye.

Öylece kal, sessiz sedasız izlerim seni.

Sesin eski günlerde ki gibi, buruk.

Bir dokunsan bana,

Anlaşılır kılsak bu sonbaharı.

Sen, ben ve sararan yapraklarla.

Uzun bir aradan sonra ilk defa sesini duydum. Ne kadar da özlemişim benliğimi kaybettiren sesini. Sanki bir anlık sarıldın bana. Öyle huzurluydum ki anlatamam. İlk sarılışın geldi o an aklıma. Bulutların üzerinde yürüdüğüm, ilk defa düşmekten korkmadığım yüksek bir yer. Sahi, hep öyle kalmak isterdim. Ama nereden bilebilirdim ki sonunda düşeceğimi, canımın yanacağını. Yanıyor işte canım. Kalbim acıyor kalbim. Seni unutmak için her şeyi denedim lakin olmadı. Seni unutmak mümkün değil sanırsam. Anla beni, aklımdan gitmişsin ama kalbimde kalmışsın. İlk gidişin geliyor aklıma o zamanlar her sesi sen sanırdım şimdi ise sadece sesin değil her yüz senden bir parça sanki. Nereye baksam sen çıkıyorsun karşıma. Sen yokken hep bir şeyler eksik. Boğazımda düğümleniyor cümleler. Sesim çıkmıyor. Avazım çıktığınca senin adını haykırmak istiyorum ama yapamıyorum. Ürkek bir kuş gibiyim. Sana söylemek istediğim o kadar şey var ki içimde yapamıyorum, korkuyorum. Sana ne kin duyabiliyorum ne de senden nefret edebiliyorum. Kafamı her yastığa koyuşumda ilk aklıma gelen senin yüzün. Bir kez daha seviyorum seni. İnsan sahip olamadığı bir şeyi kaybetmekten korkar mı? Korkuyor işte. Seviyorsa korkuyor arkadaş. Hala umudum var belkilere sığınıyorum. Ama sigara değil, umut öldürecek galiba beni. Senden gelen her şey başım gözüm üstüne. Böyle seviyorum işte seni.

Ve sevdi adam,

Hiçbir karşılık beklemeden.

Günlerce, saatlerce bekledi.

Ve gelmedi kadın, gelmeyecekti.

Ve sevdi adam,

Her sokak başında, yağmurlar altında.

Ve gelmedi kadın,

Sessizce bekledi adam, bekleyecekti.

Ve sevdi adam,

Şiirlerde, şarkılarda..

Ve bilmiyordu kadın sevildiğini,

Bilse gelmez miydi?

Fakat gelmedi, gelmeyecekti.

Ve sevdi adam,

Hiçbir şeye aldırmadan, sadece sevdi.

Gelmeliydi artık beklediği,

Ve bilmiyordu adam, gelmeyecekti.

Artık sevmiyordu adam,

Denizi kurumuş, çöl olmuştu.

Ve bilmiyordu kadın,

Bilmeyecekti.

Her sözcük senin adını fısıldıyor bana.

Beynim seninle doldu taştı.

Limandan kalkan son vapur sana hasret,

Islak bir göz gibi bakıyor ardından.

Gelmeni isterdim bana,

Gel ki anlatayım kendimi sana.

Seni sevişimi,kokuna özlem duyuşumu..

Hepsi birikti bende ıslak bir göz gibi.

Gözlerin bir deniz mavisi,

Yüzün ise bulutlardan bir parça.

Tutmak istediğim ellerin,

Şimdi çok uzaklar bana.

Ya öldüreceğim içimdeki ''seni''

Ya da içimdeki ''sen'' beni.

Kırdın geçtin tüm hayallerimi,

Hayallerim şimdi denizlerde bir balık misali.

Kör kuyuların ardında kalmışım sensiz,

Uçsuz,bucaksız bir viraneyim.

Dağlar,taşlar başıma yıkılmış

Ağlamaya yüz tutmuş,ıslak bir gözdeyim.

Buz gibi oldu kalbim senden sonra

Soğudum her şeyden,

İçtiğim sigaradan, yattığım yataktan.

İnsanlar artık bir yabancı gözümde,

Sahi, sende öylesin ya artık bende.

Neydi benim günahım neydi benim suçum?

Fazla sevmek mi yoksa fazlasından değer vermek mi?

Tanımamak isterdim ellerini.

Sesine sağır,kokuna ise hasret kalmışken.

İstemiyorum artık seni içimde

Kopartıp atamıyorum seni benden.

Çık! çık git artık kalbimin gizli odalarından

Beni benimle, yaşanacak güzel şeylerle bırak.

Kanmıyorum artık yalan sözlerine ve gözlerine,

Olmaz olsun sevmek, kahrolsun özlemek.

Hadi! Bir kurşun sık kafama,

Giderken kalbime sıktığın gibi.

Bir mum misali eriyor artık bu beden.

Yaşamak ağır geliyor bana.

Siyah saçlarının dalgasında boğuldum

Gözlerinin kör kuyularında kayboldum.

Hatırla sevgili,

Güneşli bir günde, haylaz çocuk sesleri içinde,

Sana, ''seni seviyorum'' deyişimi.

Lakin bir kaç beden önce..