Dikeniyle beraber sevmek lazım gülü
    Hem sevgi hem de acı için
    Seven unutur mu hiç dünü
    Fani dünyada bu telaş niçin

    Malayani işlerle vaktin oldu harap
    Yaradan’a sığınırız her zaman düşünce dara
    Kâr ile ayrılacak idealine varan
    Kol mühim değil yeter ki açılmasın kalpte yara

    Kalpte açıldığında yara onarmak zordur
    Tabip bul kendine o yaranı onarsın
    Sen kıvılcım sanarsın ölümü oysa ki kordur
    Din ile geçmeyen her dakika solarsın

    Onun için yolumuz sadece olsun helal
    Kul hakkı yeme yoksa ahirette batarsın
    Bir gün sevdiklerine edeceksin veda
    Sonra cehennemde kendi haline yanarsın

                                                              M.Mücahid Cesur

Asude bir çığlık düştü kulaklarıma,
Mavi deryaların gök ile karıştığı yerden.
Dingin çileler değdi gözlerime,
Aşılmaz dağların cüce olduğu memleketten.
İniltilerin ninni nağmelerini bastırdığı,
Beşiklerin ölü bebeleri uyuttuğu,
Babaların öfkelerini örse koyduğu,
Kahrın demiri ikiye bölebilmede mahir olduğu,
Firakın kol gezdiği şehirlerden...
Asude bir çığlık düştü kulaklarıma,
Dingin çileler değdi gözlerime.

Yalın ayaklarında asfalt ve toprağın rengi,
Vuslatı ararken gözü yaşlı bir kadın,
Elinde son tutamağından kalma bir sevgi.
Gözleri iz peşinde yol tutmuş bir gelin.
Tutsaklığına hürriyetin ezgiler dizen çocuğu,
Kucağında büyüten çilenin ninesi.
Yüzünü ince ince çizerken talih,
Güneş her yarığına renginden sürdü.
Dünya kadar küçümsediği yük bindi,
Nazenin bedeni ile çileyi doğuranın...
Yalın ayaklarında asfalt ve toprağın rengi,
Elinde son tutamağından kalma bir sevgi.

Karanlık ruhları esarette tutuk etmişken,
Hangi şehrin ışıkları bu öyle arsız parıldayan.
Ay parçası yüzünde toz tortu tutmuşken,
Beşiği moloz yığınlarına direnen çocuğun...
Ne gözyaşları temizler dimağına düşen tozu,
Ne de uykular unutturur kâbus gördüğü gündüzü.
Ekranda gördüğü “amcalar” karabasan oluverdi...
Oyuncağı sandığı uçakların kin kustu gökte.
Büyüyebilme hayali bile çok görüldü ona,
Beşiğine tonlarca demirden yük konulalı.
Kundağına barut kokusu düştü düşeli,
Yarınlardan da umudunu yitirdi bebek.
Karanlık ruhları esarette tutuk etmişken,
Ay parçası yüzünde toz tortu tutmuşken.

Yara nedir öğrenmemiştim ben anne,
Elime kına diye kan sürülen günden önce.
Okşa toprağımın üstünü acım dinsin anne.
Bir ninni söyle mezarımın yanı başında...
Aman sesin kısılmasın, gözün de yaş görmesin!
Ninnin taa başkentlerin duvarlarına değsin.
Belki boğazına düğümlenir tatlı sözlerin,
Beşiğimi mezar eyleyen “amcalar” duymasın!
Başucumda yalnız sen Yasinler oku,
Beşiğimi kıranlar bana yaklaşmasın!
Yara nedir öğrenmemiştim ben anne!
Okşa toprağımın üstünü acım dinsin anne!

Sahi anne neden kırdılar benim beşiğimi?
Yer tutmazken koca dünyalarında...
Neden çamura düşürdüler emziğimi?
Onların sofrasında gözüm yoktu benim!
Bana beşiğim, emziğim ve sen yeterdin!
Zaten artık oyuncakları da sevmiyorum...
Üstümüze bıraktığı soğuk demirlerden sonra.
Sahi anne neden kırdılar benim beşiğimi?
Neden çamura düşürdüler emziğimi?

Kimi ondan dem vurur, kimi şundan
Medet umarlar meydanda ki puttan
Bilmezler ki gelmez onlardan hayır
Yenilecekler çünkü görünüyor ufukta

Ezan okunur, vurur kadehe utanmazlar
Yaradandan korkmaz, kuldan utanmazlar
Hepsi olmuş şeytanın evladı
Bizi yenecekler imanımızı kuşanmazsak

Ahlak, hoşgörü yok aforoz olmuşlar
Mideden gırtlağa haramla dolmuşlar
Türk toprağına musallattırlar
Çünkü şeytanı cehennemden kovmuşlar

Bunların en çok korktuğu yol sırattır
Hepsi de birbirinden domuz suratlı
İstediğin kadar dua et
Ama bil ki toprak hepimiz için son duraktır

                                                                                                M.Mücahid Cesur

Sarıl bana uzaktan, at kollarını üstüme.

Mesafeler engel değil ki seni sevmeme.

Ben hissederim sen yeter ki sarıl bana.

Göz bebeklerimin içine bak!

Ağlamaktan kızarmış birer cehennem azabı gibi.

Ruhuma bir dokunsan, yerin yedi kat altından tırnaklarıyla kazıya kazıya çıkarak, bedenimin yerini bulmuş gibi.

Sen bakma bana abartırım ben.

Avuçlarımın arasında bıraktığın gözyaşıyla avunurum.

Oturur, ölesiye kadar hayal kurarım belki,

sağ elimde biram, sol elimde ucuz sigaram.

Camdan izlerim yaşayan insanları,

ölü bir insan geçtiğini görürsem,

Koşar sarılırım… 

Geçmişten gelen acılar ve gelecek kaygısı şimdiyi mahveden iki zıt olgu. Sürekli gelecek için çalışıp bir gün mutlu olmak için mücadele verip hiçbir anı yaşayamadan ölmenin nasıl bir duygu olduğunu düşününce bu hayatta tek gerçeğin ölüm olduğu düşüncesi daha da netleşiyor bulanık beynimde.

Çok fazla kasıyoruz aslında her şeyi fazla büyütüyoruz kafamız da, belki aranız da yapanlarınız vardır ben arada yaparım çok bunaldığım zaman ölümü getiririm aklıma ölüm gibi korkutucu bir kavramın rahatlatıcı bir etkisi olduğunu da o zaman anladım. Zaten ölümün kelime anlamını bana sorsalardı kurtuluş derdim. Hem nasıl demeyim önceden karaya vuran hayvanlar için üzüldüğümüz bu dünya da karaya vuran çocuk cesetleriyle karşılaşınca insan ölümü kurtuluş olarak görüyor.

Diyorum ya o yüzden basit olayları gözünüz de büyütmeyin. En büyüğünün etkisi bir hafta yani bir hafta kendinizi hırpalamak yerin ... et demeyi öğrenin akıl sağlığınız için söylüyorum bunu. Yarısı anti depresan kullanan bir ülke için saçma bir tavsiye oldu ama olsun belki henüz kafayı yakmayan birileri okur bu yazıyı.

Yalnızlık en güzel şeydir. Seni kıracak,üzecek kimsen olmaz. Önceleri yalnız kaldığımda üzülürdüm şimdi ise yalnızlığı bir lütuf gibi değerlendiriyorum.

Birini seversin veya hoşlanırsın onca sözler sarf edersin onun için sonra bir bakarsın kanadı kırık kuş gibi orta kaldığını görürsün.

Çırpınır çırpınır durursun,çırpınışların boştur bilmezsin. Harap olursun. Acılarımızı artık kimseye anlatamaz olduk. Çünkü ne kadar anlattıysak bir o kadar

acılarımız arttı. Siz siz olun kimsenizle acınızı paylaşmayın buna ihtiyaç bile duymayın. Sizi anlamış gibi yaparlar ama anlamazlar. Anlamayacaklar da.

Sevmek,bir olmak güzel şey aslında. Bazen bende istiyorum birisi hayatıma girsin,birlikte gülelim,ağlayalım istiyorum ama olmuyor işte.

Kime değer verirsek,kimi seversek hep onlar yapıyorlar kalbimize ilk darbeyi. Bizi bizden başkası sevemez ve anlayamaz.

insanların kendilerine göre bir bahanesi var. Benim bahanem yok sadece bir gerçeğim var o da şu; ''asla kimse, kendinizi sevdiğiniz kadar sizi sevemez,sevmeyecekte''.

İnsanlar beni sevsin diye çaba göstermeyin. Başkaları için kendinizi değiştirmekten vazgeçin artık. Sizi olduğunuz gibi kabul edemiyorlarsa hayatınıza almayın onları.

Almayın ki üzülmeyin. Gülüşlerinizi kaybetmeyin.

Her şeye inat sadece gülümseyin..

Aşıkların Kavuşması
Doğmadık mı seninle sımsıcak bir karından
Üflemediler mi aşk ruhunu ikimize
Öpmüştü aşk meleği tutkuyla alnımızdan
Lahuti ruhlarını ekerek kalbimize

Bir heveslik değildi şuur dolu layiha
Birleşmişti tutkumuz nefessiz alevlerle
Ve bize seslenirdi ufuklardan bir sayha
Aşın okyanusları en metin gemilerle

Ölümcül hastaları dirilten kudsi dua
Titreyen ışıkların nefesiydi aşkımız
Güneş bizle uyanır canlanırdı şu doğa
Şeytanların günaha özlemiydi aşkımız

Kan varya ab-ı hayat nasıl ruhu severde
Kutubun buz dağları sevdamızdan erirdi
Aşklar dünyada mahpus bizimki yücelerde
Cehennem bizle ağlar cennetler sevişirdi

His yüklü mahyaların sükutunda ölümsüz
Ruhumuz birleşecek uhrevi anılarla
Tutacak elimizden saf bir melek buyrunuz
Gideceğiz dünyadan sonu olmayan aşkla.

16.01.2017
Kılıçarslan Gazioğlu

(Gizemli Aşk)
Sen kalbine sığınan kalbi kırık kuşların
Duymadın mı hüzünlü, acı haykırışını?
İstirhama çok ırak cürümlü avuçların
Bir ulvi yakarışla göklere kalkışını
Ürperirse yüreğin geçecek bu nedamet
Seyret hakiki aşkın suda uyanışını
Sen kalbine sığınan kalbi kırık kuşların

Uyansa üzerine sabah mahmurluğu su
O sular da gemiler sevdalarını taşır
Ne güzeldir tutkulu limanlarda uykusu
Aşk sarhoşu gemiler sevdasına ulaşır
Pupalarında suyun yakamoz hüzünleri
Dile gelir dalgalar bu firakla ağlaşır
Uyansa üzerine sabah mahmurluğu su

Bırakın duygularım umutsuzluğa dönsün
Kalksın bütün ölüler sevipte sevilmeye
Sevmiyorsa evreni dünya burda sürünsün
Aşk yoksa dudağın da ne gerek var gülmeye
Kırıladursun eller gam yüklüyse cümleler
Var mısın kalem kadar mürekkebi sevmeye?
Ben sevmesemde ruhum gene sevecek sanki
Bırakın duygularım umutsuzluğa dönsün

Sevda mı onu sorun yarada ki sancıya
Masallar bir biçare aşksız ruh kuyuları
O sevda ki aşkını haykırır vuslatlıya
Hakikatte aşk görmez sihircinin burçları
En büyülü aşk odur bedbaht kullarda cürüm
Kan bile akar gider sevdaya susayarak
Sevda mı onu sorun yarada ki sancıya

Duyarsa bu feryadı şu ketum kaldırımlar
Uyanacak gözlerde ölü ruhların feri
Uhrevi aşkla meftun toprağa yıldırımlar

Toprak bu aşkla yanar bulutlarda neferi
Şaha kalkan kızıl at, kuduz olmuş bir köpek
Bütün ahretliklerin aşka doğru seferi
Duyarsa bu feryadı şu ketum kaldırımlar.

18.01.2017
Kılıçarslan Gazioğlu

Ö lümü sevdirdi cesaretin,

M ayası temiz her yiğide!

E min olduk, kalb-i selîm

R ahat haram hainlere!

H er ana ister senin gibi,

A slan yürekli, şecaatli,

L emyezel bir evlâd nesli.

İ smiyle müsemma yiğit!

S ıdkın etti müstefid!

D olaşacak şarktan garba,

E fsaneleşen şehadetin,

M ıhlansın diye arzda,

İ smin artık her ocakda,

R ahmet etsin Rabbim sana!

Lügât

Şecaat: Yüreklilik, yiğitlik.

Lem-yezel: Bâkî, kalıcı.

Müsemma: İsmiyle isimlendirilen.

Müstefid: İstifade eden.

Patlar bir aralık gecesinde gözlerinin önünde
Sen durmak bilmezsin koşarsın sürekli
Kavgaya, ölüme ve devlete
Üzerine doğru yürürsün görevin, üzerine doğru vazifenin
Devletin, yasaların ve bürokrasinin
Şuracıkta patlayan pimi çekilmiş batılı ajansların
Sonra edebiyattan ve sanattan bahsetmeye başlarlar
Böyledirler çünkü sen silmedin mi yüzündeki kan lekesini
Devren ölmüş, ikinci devrenin sonunda bir aralık gecesinde
Nerede mızrağın nerede kalkanın senin maaşını ben veriyorum
Arka kapısındasın daima, üniformandır bedenin çıkarma
Ha bir de reel politiğe gündelik kaygılara kurban gidebilirsin kusurumuza bakma
Ailen vardır ama sen yoksundur bazen
Olmayacaksın da bundan sonra zaten
Bir mezarın olacak, bir bayrağın olacak
Baban diyecek vatan sağ olsun. Olacak mı? Sen öleceksin ama
Belki
Bir devletin olacak, bir vatanın olacak, bir de mezarın olacak
Olsun
Bu vatan sen varsan sağ olacak

-

10 Aralık şehitlerine.

İlk defa sesin titredi
Kelimeler düğümlendi boğazında
Ümidinle büyüttüğün bu aşkta
''O seni hiç sevmedi.''

İlk defa kramplar girdi karnına
Ellerin dolandı saçlarında
Her aynaya baktığında
''O seni hiç sevmedi.''

İlk defa gözlerine uyku girmedi
Kaç tur döndün sağına soluna
Her başını yastığa koyduğunda
''O seni hiç sevmedi.''

İlk defa o vardı rüyalarında
Üç beş saniye dahi olsa da
Her  gördüğün anda 
''O seni hiç sevmedi.''

Vel hasıl-ı kelam
İlk defa aşık oldum galiba
Her anımda istesen de seni yanımda
''Sen beni hiç...''
Olsun ben severim seni daima

Hey, fakir Uygur, uyan, uykun yeter,
Sende mal yok, şimdi giderse can gider.
Bu ölümden kendini kurtarmazsan eğer,
Ah, senin halin tehlike, halin nice beter

Kalk! dedim, başın kaldır, uykun aç!
Rakibin başını kes, kanını sıçrat!
Bak etrafa iyice, gözlerin aç,
Öleceksin pişmanla, bir gün yok ilaç.

Hele cansıza benzer nazik tenin,
Ondan mı o kadar merakın yok ölümden?
Çağırsam kıpırdamadan öylece yatıyorsun,
Uyanmadan ölmek mi istiyorsun sen öylece?

Gözlerini aç iyice etrafına bir bak,
Öz istikbalin hakkında düşün bir uzak.
Giderse elden bu ganimet, bu fırsat,
Gelecek bin bir problem, bin bir dert.

Acır gönlüm sana, hey Uygur’um,
Yoldaşım, kardeşim, dostum, akrabam,
Merak edip halinden uyandırsam seni,
Duymuyorsun hiç de, ne oldu sana?

Gün gelirde bir gün pişman olursun,
İşte o zaman sözü görürsün.
Keşke desen o zaman yetişmeden,
O gün Uygur sözünü anlarsın.

Abdülhalık Uygur

Yaşım yirmi üçe yaklaştı. Evet yirmi üç. Bir zamanlar -çocukken- yirmi yaşındaymış derdik o yirmi yaş bize otuz yaşında gibi gelirdi. Şimdi ise yirmi üç sularında gezinirken kaç yaşında hissetmem gerektiğini bilmiyorum. Hani bazı yaşların sendromu vardır ya acaba öyle bir yaşta mıyım?

Hani ufak tefek şeyleri kafaya takan,ben gibilere,biraz akışına bırak derler ya. Peki akışa kendimizi kaptırdıysak ve geri dönemiyorsak bu sefer bize hangi reçeteyi vereceksiniz?

Siz reçetenizi hazırlayadurun ben susmalıyım uzun bir süre. Söz üstadda.

"Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Hiç bilmiyorum!
...

Adil Erdem Beyazıt