Sözlerime derdimi anlatacak bir alıntıyla başlasam ama ne olsa diye telefonumda notlarımı karıştırırken aklıma gülümseyerek Atatürk’ün Sakarya Meydan Muhaberesinde söylediği şu söz geldi:”Hattı müdafaa yoktur sathı müdafaa vardır,o satıh bütün vatandır.” O gün için bu cümleler askerlerin tüfek ve süngüyle mücadelesinde karşılık buldu,bizim için ise anlamı toptan tüfekten çok başka.Bizim için o satıh bütün fikirlerin,farklılıkların bir arada toplandığı çatı;hoşgörüyü kucaklamak.Ülkemizde gerçekleşen her bir terör eylemi bu çatının ayaklarına sıkılmış kurşun. Evet tüm bunlar canımızı yakıyor ve evet soğukkanlı olmak zor ama Malazgirt de İstanbul’un fethi de Sakarya Zaferi de bizim.Tarihimizde bunun çok örneğini gördük,biliriz ama ben burada sözü başka bir mecraya taşımak istiyorum:Avrupa. Sürekli eleştirdiğim,sevmediğim ve kızdığım çok şey var ama geçenlerde bir tartışma programını izlerken bazı şeyleri es geçtiğimi fark ettim:Avrupa Birliğinin temelinin atılması.Almanya ile Fransa’nın zengin kömür yatakları mücadelesini biliriz;nam-ı diğer Alsace Loren.Fakat İkinci Dünya Savaşından sonra her iki tarafın da güç kaybetmesi onları işbirliğine zorladı.Almanya’nın kazdığı tünellerle Fransa’dan kömür çaldığı bir maden kazası sonucu anlaşılınca her iki devlet savaşmaktan vazgeçti ve iki ülkede çıkarılan kömürlerin aralarında paylaşılmasını kararlaştırdı.Bu anlaşmaya diğer devletler de çelik,magnezyum gibi madenler ekleyerek iştirak ettiler ve 1951 yılında Avrupa Birliği’nin temeli sayılan Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu ortaya çıktı. Elinde silah olan iki devletten bahsediyorum.Bizim silahlarımız ise daha masum;fikirlerimiz ve farklılıklarımız. Velhasıl düşman düşman da olsa aynı masaya oturmayı biliyor biz ise aynı nehrin suyunu içsek de birbirimiz boğazlamayı. Artık sosyal medyanın ne olduğunu hepimiz anladık;amaçlar,operasyonlar,provokasyonlar ayyuka çıktı. Bilinçliyiz,tetikteyiz ve kararlıyız sadece yekvücut olmak kaldı geriye.Yekvücut olmak,safları sıkı tutmak,birbirimize değil düşmana nişan almak,terör örgütlerinin kendi propagandalarını bizim ellerimizle gerçekleştirmelerine karşı uyanık olmak…Belki buraya daha ziyade cümle eklemek isterim ama gerisini sizin takdirinize bırakıyorum ve son cümle:Zafer inananlarındır!

25 Eylül 1396 Niğbolu Savaşı...Avrupa'nın dört bir köşesinden toplanan yüz yirmi bin kişilik Haçlı ordusuna karşı mevcudu en fazla yetmiş bin kişi olan Osmanlı ordusunun kazandığı büyük zafer! Zaferin detayları malumunuzdur lakin daha çok muharebe şahidi Hristiyan Dlugosz'un anılarına dikkat çekmek isterim. "Swantos Laus adında Polonyalı bir şövalye de suda idi. Sigismund'un bindiği gemiye çıkmaya çalıştı. Fakat geminin yükü artar diye gemiciler onun ellerini kestiler." Sigismund,yenilgi sonrası arkasına bakmadan kaçan Macar Kralı. (Kayı-1/Ahmet Şimşirgil,sahife 131)

1789 Fransız İhtilali...Milliyetçilik akımı nedeniyle ayaklanmaların her yanı sardığı Fransa'da Kral 16. Louis idam edilip yerine Napolyon Bonapart geçirilir. Bu akımın yayılıp kendi başlarını yakmasından korkan Avrupa Devletleri Avusturya arşidükü Meternik başkanlığında bir kongrede toplanırlar ve "Meternik Sistemi" adı verilen bir politika oluştururlar. Buna göre Avrupa'da çıkan isyanlarda birlikte hareket edilecek ve milliyetçilik ayaklanmaları desteklenmeyecekti. Aynı Avrupa milliyetçilik akımı nedeniyle Osmanlı Devleti'nde çıkan Yunan isyanının en büyük destekçisi oldu.

Bu gün yaşadığımız olayları anlayabilmek adına tartışma programlarına,köşe yazılarına elbette ki ihtiyacımız var ama tarihten aldığım şu örnek iki kesit aslında bütünün özeti. Bu gün Suriyeli mültecilere kapılarını kapatan, yardım etmek için bile şart koşan aslında Swantos Lous'un ellerini kesen zihniyet. Ya da Türkiye'de gerçekleşen her terör olayında üç maymunu oynayıp kendi kalplerinde bomba patlayınca "We are Paris, We are Brussels" diyen Avrupa Medeniyeti. Hadi onlar Mehmet Akif'in deyimiyle "Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı'", peki benim aynı bayrağa bakıp duygulandığım gardaşım niye onlardan daha çok Avrupalı. Oryantalizm dedikleri bu olsa gerek! Kendi ülkesinin Doğu Anadolu'da gerçekleştirdiği başarılı operasyonları görmezden gelen, yetinmeyip bunu 'katliam' diye nitelendiren,her terör olayı sonrasında Brüksel'de kurulan çadırı -nedense unutup- yayın yasağı getirdi diye devleti eleştiren bir grup var. Misafir ettiği milyonlarca Suriyeli kardeşimizle tüm dünyaya İnsanlık dersi veren ülkesini bırakıp -hatta mültecilerden şikayet edip- basın özgürlüğünü bahane ederek Avrupa'nın bildirgeden ibaret İnsan Haklarından bahseden tayfayı da unutmamak gerek. Niye bu haldeyiz diye çok soruyorum kendime? Tek bir cevap geliyor aklıma: Tarihte yalnızca 93 yıllık bir geçmişi olduğunu zanneden her şeyi kendisinin değil başkalarının güzel yapacağına inanan bir ruh var içimizde. Halbuki biz Mustafa Kemalle birlikte Türkiye Cumhuriyetiyiz, Fatihle birlikte Osmanlıyız, Alparslan ile Selçukluyuz,Göktürküz,Gazneyiz ve daha nicesiyiz. Bizim biz olabilmemiz için dayatılmış kriterlere ihtiyacımız yok! Dinimiz ,töremiz bize yeter! Aynada sana seni 'sen' olarak göstermeyen oryantalizme değil sadece kendi Tarihimizi anlamaya ihtiyacımız var. Bir vesile ile bu vatan toprağı ve dahi İslam için can vermiş Çanakkale başta bütün şehitlerimizin ruhlarına el-Fatiha derim vesselam.

Bu gün hangi dünya görüşüne sahip olursa olsun -vatan hainleri müstesna- sosyal medyada herkes haklı. Çünkü dün olduğu gibi bugün de ölenler bizim soydaşımız. Acı hangimizi ayrıştırabilir; Ankara'ya yapılmış hain saldırı Türkiye'nin her köşesinde, her hanede, her gönülde lanetlenirken.

Peki ne oldu? Aslında bu sabah okuduğum bir yazı üzerine bir şeyler karalamak istemiş önce vazgeçmiştim, bu elim olaydan sonra tekrardan yazmak hasıl oldu. Neydi konu Üçüncü Dünya Savaşı... İbrahim Karagül diyorki kabul edelim artık savaşıyoruz. Evet doğru ama bizim savaşımız ne zaman bitti ki? Orta Asya'dan Anadolu'ya oradan Balkanlara ve atalarımın atlarının ulaştığı bütün coğrafyalara adaleti, medeniyeti ve en önemlisi İslâm'ı götürdüğü günden beri hangi savaş bitti ki? Konuyu nereye bağlıyorum değil mi ama zaten mesele de bağlandığı yerden çözülmüyor mu? Bugün isyan ettiğimiz her hadise geçmişte de yok muydu? Haçlı Seferleri neden vardı biz ne için Kurtuluş Savaşı verdik? Evet şimdi kızıyoruz şöyle olsaydı böyle olmazdı diye hayır kardeşim şöyle olsaydı da böyle olurdu. Biz buna Türk'ün mukadderatı diyoruz. Ve yine gelelim Üçüncü Dünya Savaşı'na... Ben buna Üçlü Koalisyon diyorum ve dünyanın gelmiş geçmiş en donanımlı savaşını yaşıyoruz belki de: Siber Savaş, Psikolojik Harp ve Bilek Gücü. Ve diyorum ki üç, beş, yedi kaç koldan gelirse gelsin, Tarih kaç defa tekerrür ederse etsin Yılmayacağız! Sevdası vatan olan bayrak olan, yüreği İslamla coşan ecdadım gibi.

"Bu vatan toprağın kara bağrında

Sıradağlar gibi duranlarındır,

Bir tarih boyunca onun uğrunda

Kendini tarihe verenlerindir."

(Öncelikle Ankara'da ölen vatandaşlarımızın ve dahi bütün şehitlerimizin ruhuna el-Fatiha.)

Günlerdir kafamda bir sürü konu uçuşuyor.Acaba şu konuyu mu ele alsam yok hayır onu biraz daha araştırmam gerekiyor,hayır bu da olmaz şu ilham bir gelse..Bir anda kalbim hararetle çarpıyor kalemler sayfalar havada uçuşuyor sonra hop ortada güzel bir metin..Ve tabi ki bunlar bir hayal.En sonunda zaten hayatım beklemekle geçiyor bir de ilhamımı beklemeyeyim dedim ve geçtim klavyenin başına.Bu kadar çene yaptığıma göre bir derdim var elbette.Çok değil bir sene evveline kadar bu garip bir üniversite talebesiydi-Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım diyesi geliyor insanın- ve yine bu saatlerde "Hukuk Metodolojisi" diye bir seçmeli dersi geçme gayreti içerisinde idi.Şimdi hakkını vermek lazım dersin ufkumu açmıştı ve zaten asıl mesele de burdan başlıyor.Her zaman Hukuk Fakültelerinin eğitiminden dem vururuz,nasıl daha iyi olabilir diye işte o gece kendimce bir sistem oluşturmuş ve Tıp Fakültelerinde uygulanan "Üç yıl teori Üç yıl Pratik" eğitiminin Hukuk Fakülteleri için de faydalı olabileceğini düşünmüştüm.Bu fikir eminin bana münhasır değildir ve şu an staj yapıp hayal kırıklığına uğrayan her stajyer avukat biraz bendendir.Velhasılı kelam geçenlerde Adalet Bakanı Bekir Bozdağ Hukuk Fakültelerinim sisteminin değişmesi üzerine -benim hayal ettiğim gibi-bir çalışma içerisinde olduklarını duyurdu.Önceden var olan bir proje mi yoksa yeni mi bilmiyorum ama tek bildiğim şey kafamı duvarlara vurduğumdur.Çünkü hep aynı şeyi yaşıyorum ve neden diyorum neden sesimi birilerine duyurmuyorum neden o adımı atmakta hep geç kalıyorum ve Neden Şimdi Değil!Hadi ben kendimi biliyorum sabahları hep beş dakika daha uyuyayım derken bir saate vurduğum için bu olay geliyor başıma ya sen kardeşim sen neyi bekliyorsun?

Ve tabi ki sözlerimi böyle bitireceğimi zannetmeyin son söz üstadın:

"Yarın elbet bizim,elbet bizimdir!

Gün doğmuş gün batmış,ebet bizimdir."