direnir durur mürekkebi solan bu kalbin sessiz cızırtısında

bilmez hangi dağın yamacında hangi ceylan gözyaşı döker

bir nefes alırsın vermenin bini bin para

şiir öyle kolay değildir kelimeler dizilmez yan yana

ruhtur çağıran onu anlaşılmaz gölgesi

günlerden İstanbul'u özledim

haftalardan damla sakızlı kahve

mevsimlerden güz ya

boğazın serin sularına çarpar gönlümüz

dünya bu aralar çok mu soğuk

kıyametin kıyısı mıdır bu yüzdüğümüz

alışılmış resimler coğrafyasında

söylenmemiş sözler kıtası

ve bu yorgun kalabalıklar arasında

"Aşk mümkün müdür hala?"

Gel gizle bütün perdeleri

Hadi çıkar yüzünü güneşe aya geceye

Bak bir piano çağırıyor seni mutfakta

Hangi notasında kalmıştın hatırla!

Eskimiş cilt kokusu

Ve bir köşesinde yağmur üstü sen yoksulu

Gel gir artık bu kapılardan

Limanda gemiler mi yanmış

Bırak yansın

Gel sıyrıl işte bu zamandan

Bırak zamanı

Sen kalsın

Kendine beyaz bayrak salladığın zamanlardasın

Bütün savaşlarını bitirmiş

Yorgunsun biraz da

İsyanda mısın yoksa küs müsün dünyaya

Hislerini dizmişsin eski bir rafta

Hangisini kaldırsan toz çıkar altından

Nerede bu ben

Ben

Dünyayı kurtaracak kadın

Kurtarmak mı dedim

Henüz değil

Ya da ben değil

Ne farkeder

O bayrak dalgalanmadı daha semada

Ama şimdi değil

Elbet bir gün

Sen yola çıkınca

Sevinçten gözyaşları akınca

Ve ben sana varınca..

Ah o an!

Elimin kaleme gitmediği

Gözümün dolunaya yetmediği

Sana veda edemediğim

Amin dediğim dua

Yaz gecesi ellerim ufukta

Ne söylesem

Ne ağlasam

Yalnızım

Aşığım biraz da

Görmedim hiç altmışı,yaşamadım sekseni

Yalnız bir gece bildim vatan endişesini

Boğaz'da durmuş tanklar,Ankara'da bir ateş

Ülkemi kuşatmış askerim değil o, kalleş!

Yurtta Sulh Konseyiymiş (!) millete çekmiş silah

Dünya kamuoyu iki dirhem bir ferah

Meclisim bombalanmış,sokaklarım kan revan

Batılı demokrasi işte böyle hezeyan

Derken çıktık meydana,yetmiş dokuz milyon yek

Unutur mu bu millet asırlardır gerçek tek

Şehitlerim bizimle önde Ömer Halisdemir

Yürüyoruz zafere duyulsun bu kutlu emir

Yüksel ey On Beş Temmuz! Yaşasın direnişin

Ecdadının izinde baş köşede tarihin

Aşk bir andı,

Adını yazınca bitti

Daha düşmeden yere gözyaşın

Ufuktan öteye aştı da gitti

Söyle hey bu ayrılık nereyedir

Hangi limanda gönlüm sendedir

İşittim ki bir ses

Bir ses sendendir

Aşk ummana dalmış şiir bahane

Vuslat ne güzel iman edene

Hasret ne hoş yanabilene

İşte öyle bir yağmur yağar

Kokusu burnumda canım yanar bir gün

Bahar mı geldi yeşerdi kuşlar

Sevda durağında bir kalp atar bir gün

Geçti başımdan kervan başladı bir rüzgâr

Sevgilim sendendir çektiğim bu ahuzar

Kapında bekçiyim bahçende mezar

Gönül ırmağında bir aşk akar bir gün

Türküler başladı güller ağladı

Bülbüle diyecek cümlem kalmadı

Ne sende vefa ne bende acı

Musalla taşında dostlar bakar bir gün

Vuslat ne güzel iman edene

Hasret ne hoş yanabilene...

Ne zaman bir rüzgâr değip de geçse ruhuma başımda kavak yelleri... "Bir bahar akşamı rastladım size" der Barış Manço uzaklardan ve ben alıp başımı yaylaya giderim. Son zamanlarda iki cümlemden biri yayla. Mesela bir gün Ayder'de seyrederken alemi yanınızdan bir nehir akıp gider, sanki özleminizi ağıda çalıp gider. Yıldızlarla en güzel Kızıldağ'da dertleşilir öyle dağın tepesinde baş başa. Dörtyol'u bilir misiniz mesela? Bir yanda dalga sesleri huzurunuz olur bir yanda ağaçlar. Ali Dağı'na karşı çay içmek nasıldır bilir misiniz? Şimdi hangi apartmana anlatayım Rabbimin güzelliğini. Yağmurun kıymetini bilir mi taş duvarlar. Ne zamana kadar gökyüzümü çalacak bu mimarlar? Peki "Ya Hayy" derken hiç susar mı kurbağalar.

"Bir bahar akşamı rastladım size

Sevinçli bir telaş içindeydiniz"

Yokluğunun yokluğunda kaybolurken ben

Varlığın bir bir türkülerde toplanır

Hangi yöne dönsem hasret

Hangi tarafta kaldı vuslat

Hangisi sensin hangisi aşk...

Ruhum bilmem hangi uzaklara dalıp gider

Hangi şehidimin selamını alıp gider

Ülkemin dört köşesini gül kokusu sarıp gider

Bizim başımız öne eğilmez Mehmedim

Sanılmasın Türkmen Dağı'ndan yoktur haberim

Doğu Türkistan'da atar her bir damarım

Bu dünyada bir Rabbim bir de ben varım

Bizim sırtımız yere gelmez Mehmedim

Derdimiz vatan davamız Hakktır

Gönüllerde dalgalanır sermayemiz aşktır

Hızır yoldaşım atam Oğuz Handır

Bizim bayrağımız gökten inmez Mehmedim.

Fakülteden yurda döndüğümüz vakitlerden biriydi. Serviste sadece Hatice ile ben kalmıştık. Eski topraklardandı servisimiz, radyosu da bir o kadar fiyakalı.. Bir ara Candan Erçetin'den "Sensizlik" şarkısı çalmaya başladı. Hatice ile göz göze geldik. Öyle ya aşktan dem vurduğumuz zamanlardı. Acımızı çayımıza şeker yapıp yudum yudum içtiğimiz baharlar.. Özledim.. Şimdilerde yeşermeyen bir ağacım. Ne kışa sevdalanıyor ne kuşlara yuva oluyorum. Artık mısralar kapımı çalmıyor. Gözlerimi çeviriyorum Hatice gözlerime bakmıyor. Bir şarkı kalıyor geriye ve biraz ben.. Niye yazıyorum bu hikayeyi diyorum kendime sonra mütemadiyen devam ediyor cümleler; Tepenin birinde ayazı çekip de içine yüreğini sevdiğinin hayalinde ısıtan aşıklar aşkın kıymetini bilsin diye..

Adana'da kağıt kesiği bir ayaz

İnsanlar yürüyor kaldırımlarda

Bugün hangi sokaktayım bilmiyorum

Ellerimde tuttuğum sattığım peçete mi

Yoksa gururum mu bilmiyorum

Kaçamak bakıyor gökyüzüne gözlerim

Evimden hangi silahın dumanı tütüyor

Bilmiyorum

Yahut yahut bir evim var mı artık

Susuyorum

Yanımda savaştan bihaber biricik kızım

Yüreğinde gök mavisi neşesi

Yetmez miydi şu dünyadaki barışa diyorum

Heyhat kime sesleniyorum

Bir ses yaklaşıyor uzaktan

Anlayabildiğim Türkçemle

Bir peçete uzatıyorum

Sonra

Sonra gözlerim doluyor

Üşüyorum...

Kalbimin sükutuna eşlik eder ıslığım

Ne mahzunum ne mağlup

Yalnız bir dilbazım kırlarda dolanan

Rüzgârlara yaslanan

Heyhat kime ne

Gülüyorsam

Kime ne serzenişimi duvarlara yazıyorsam

Bir parça aşk devşirip

Ummana saçıyorsam

Ve ilanihaye söz O'nun,vuslat O'nunsa

Dalından kopan yaprak O'nunsa

Bendeniz bir nidayım

Naçizane..

Lokomotif sesleri arkasında bırakıyorum

Neyi bıraktığımı bilmeden

Menzile henüz karar vermeden

Atlamışım bir trene

Geceyi eskitmeden

Gündüzü incitmeden

Sevmişim dünyayı

Seni sevdiğimi bilmeden...