İstanbul
Öfkem büyük ve derin,
Asabi kimselere,
Hiç sevimli, hiç şirin,
Olamaz asabi kimse.
Kaşları çatmak zinhar;
Yakışmaz müslümana,
Kalp kırmak ki denk olmuş,
Beytullah'ı yıkmaya...
Aslında acınacak
Haldeler böyleleri,
Nasıl taşır kalbinde,
Bunca öfkeyi ve kini...
Herkesi yaralıyor,
Her bakışı her sözü,
Herkesten âh alıyor,
Nasıl gülecek yüzü.
Etrafındaki kimseler,
Gazabından korkarak,
Hep müdara ederler,
Heyhât, kendisi bilmez,
Hiç kusurunu görmez,
En yakınları bile,
Onu yürekten sevmez!!!
Paylaşımı nasıl buldunuz?
Misafir