Sen gittin gideli;
Ben her şiirde yolunu gözledim.
Sel gibi akan gözyaşlarımla,
Bağ; bahçe suladım,
Seversin diye, papatyalar yetiştirdim.
Sonra da, her birini gelir; gelmez diye yoldum,
Yetmedi gözyaşlarımla geleceğin yolları yıkadım,
Çok ağlamak değil ama,
Yol çamur olacak diye korktum hep!
Her şiirde senden bahsetsem de,
Herkes merak etse de, bir tek ben biliyorum;
Gözlerinin uçsuz bucaksız maviliklerini...
Kuş uçmaz kervan geçmez sana giden yollardan,
Gittin gideli bende unutur oldum yolunu...
Sen gittin gideli,
Küçücük bedenimin sığmadığı,
Kocaman bir dünya inşa ettim, her şiirimde,
Kocaman bir mezarlık;
Her şehri bir başka kabristan...
Sen gittin gideli,
Bende gittim herkesten.
Bir sustum ki; haykırırcasına yokluğunu...
Sağır dünyaya, dilsiz yüreklere,
Unutup evin yolunu;
Düşüpte yollara; izini sürer oldum,
Kalbimden çıkmamandan ki,
Sırtıma yükleyipte özlemini,
Çıkmaz sokaklarda aradım seni.
Her çıkmazda bir parçamı bıraktım,
Belki gelir, görürsün diyerekten...
Sen gittin gideli,
Ben az yaşayıp çok yaşlandım.
Heran bir koca ömür gibi geçmez oldu; sensiz...
Sen gittin gideli,
Ben kaldırımları yurt edindim kendime,
Çünkü, kimse bilmezdi ama,
Güneş ilk kaldırımlara vururdu.
Ve seni ilk ben görürdüm;
Eğer gelseydin...
Ve son bir söz daha sevdiğim;
Sen gittin gideli,
Ben her şiirde senden bahsettim;
Hiç beceremesem de...
K Salman Döner
Paylaşımı nasıl buldunuz?
Misafir