Bazı anlar vardır geçmesin, bitmesin diye dualar edersin.. Bir kitabın ilk sayfasından başlayıp daha sonuna gelemeden nolur güzel bitsin diye dua edişler kadar içten ve samimidir aslında bu istek.. Sadece o an, zaman dursun istersin.. O an zaman dursa, Dünya'nın tüm kötükleri bitecek,savaşlar,kavgalar,açlıktan ölen çocukların dramı son bulacak gibi hissedersin.. Zaman sadece onunla dolsun istersin.. Kapılır gidersin büyüsüne.. Masallarda destanlarda olur sanirsin ama çoğu kez büyüsüne kapildiginin farkinda bile olmazsin.. Ama bilirsin yüreğin kuş olup kanatlaniverecekmiş gibi olur.. Uçup gidecek ama asla tekrar geri donmeyecekmis gibi.. O an ruhunu teslim etmek istersin.. Gözlerinin son gördüğü o olsun istersin.. Ama unutulan bir şey vardır.. Gerçeklerle hayaller arasindaki ince fark.. Bir hayal diyebilirsek buna,hayallerimin bu kadar güzel oluşunada sen diyebiliriz bence.. Okuduğun bir romanin en güzel bölümü gibi uyanmamak için direnilen güzel rüyalar gibi mesela..

Ben anlatamam çoğu zaman düşüncelerimi, hayallerimi, utandıklarimi, mutluluklarimi.. Yüreğimde saklarim kuş olup uçup gitmesinler diye.. Öyle çok saklamışım ki yüreğim taşiyamiyor bunca şeyi.. Yüreğime ağır gelenler bir kağıtta nasıl durur bilmem ben..

Ben sadece çayımı yudumladıgım ve hayallerimi,anılarımı bir film şeridi gibi geçirdiğim geceleri bilirim.. Şairinde dediği gibi bekleyen her sey soğur ve acılaşır çok bekletmeden çayımı yudumlayayim.. Vesselam..

Geri dönüp düşünürsün, yaşanmışlıkların mı ayakta tutar seni, yoksa aldığın darbeler mi bu kadar duyarsızlastırır bilmiyorum.. Öyle şeyler yaşarsın ki her düşünüşün, geri dönüşü hıçkırıklar içinde olur.. Zaman geçer gider toz bulutu gibi savrulur, acıların tam bitti geçti dersin ve bir gün olur toz bulutu diye betimlediklerin gözlerine kaçar, canın yanar, gözlerin dolar.. Acı olansa buna alışmak mıdır, yoksa beklentilerini sıfıra indirmek midir?

Bir zamanlar bir gemi kalkar gidermiş sana doğru bu limandan..

Geçen zamanla birlikte gemiler gidip gelmez olmuşlar..

"Uzaklık" diye bir kavram kazanmış zaman..

Kazanmış kazanmasına ama özlemleri, gözyaşlarini, uykusuz geceleri beraberinde getirmiş..

O günlerden sonra zamanda anlamini yitirmiş..

Hayat koca bir sessizliğe bürünmüş..

Baharlar gelmis gitmiş, yağmurlar yağmıs, karlar erimiş ama bu limana giden gemiler hiçbir zaman geri dönmemişler..

Şimdi bir şarkı yükseliyor radyodan

Bense dalıp uzaklara gidiyorum

Yokluğunun içinde bende bıraktıklarını;acılarımı,mutluluklarımı geçiriyorum tek tek..

Anlatsam anlar mıydın acaba??

Çıkarıp yüreğimi vermistim oysaki..

Sevmeyi bilmem ama sevince ben olmaktan çıkarım, sen de ben olurum demiştim..

Ne eksikti??

Niyeydi bu amansız gidişin??

Bekleyişlerime seni sığdırdım..

Hala her yağmur seni getirir belki umuduyla sırıklam olup evin yolunu bulana kadar yürüyorum..

Meğer gidişinden tek kalan;

Yağan yağmurlar..

Bir de şehrin her köşesine çizdiğim bizli hayallerimizmiş

Gittiğin gün yağmış aslında gökgürültülü yağmurlar..

Ama anlayamamışım..

Meğer insan varlığında anlayamadığı, değerini bilmediğini yokluğunda aakıttığı gözyaşlarında anlıyormuş..

Geç oluyormuş elbet..

Giden gitmiş geride kalan bitmiş oluyormuş..

Saat gece yarisi olmuş.. Gündüzler öyle ya da böyle geçiyorda geceler adeta hapishane köşesi gibi öyle karanlık öyle suskun öyle derin işte..

Vakit geçmiyor,uykular paramparça..

Acaba.. Şeyy..

Gelir misin bir gün apansız..

Belki bir gün öyle bir gelirsinki gelişin tüm gidişlerini unutturur..

Belki bir gün öyle bir gelirsinki yağmurlar bu sefer gelişin için yağar baharın en güzel zamanlarında..

Sen sevmek nedir bilir misin çocuk??

Ciğerlerine onun hasretiyle doldurmak nedir??

Sen onun yoluna bir kır papatyası olmak istedin mi hiç??

Ona kavuşamadan ayaklar altında ezilecek olmana rağmen

Ben deliler gibi istedim çocuk,hemde çook..

O geçsin istedim yollarımdan tek..

Ve tek ona bu kadar güzel kokmak istedim..

Aslında;

Ben en çok onu sevebilmek istedim..

Papatyanın yağmuru beklediği gibi beklemek..

Belki bu yağmurda gelir diye heycana kapılmak istedim..

Sen hiç bu kadar güzeli bir arada gördün mü çocuk??

Ben onun gözlerinde gördüm..

Ve o gün..

Dünyama rengarenk bahar yağmurları yağdı..

Sen varken anlamlıydı hayat, gözlerimi kapatıp hayallere dalardım geleceğini düşünüp.. Sonra bir gün saat on ikiyi vurdu ve aşk balkabağına dönüştü. Senden geriye kalan gözyaşları,anılar,gözlerin ve gülüşün oldu.. Peki ya benden kalan?? Koskocaman bir hiç.. Hiçlikler arasinda kayboldum gitti sanki.. Zaman geçti öyle ya da böyle ama ben senden geçemedim. Ben geçemedikçe ben olmaktan çıktım sanki.. Herkes sendin her yer senleydi.. Sen yoktun belki ama hayalin her yerde her vakit benleydi.. Sana koşup ulaşamamaktan, yetişememekten bitap düştüm.. Yorulmam sanıyordum ama öyle olmuyormuş meğer;yoruluyormuş, sessizliğe gömülüyormuş, çaresiz hissediyormuş insan zamanla.. Utanıyorum bu halimden "Maşuğun yolunda yorulunmaz!" diye telkin veriyorum kendime.. Ama nafile.. Şimdi şuradan geçen kişiyi tekrar sen diye durdurmaktan korkuyorum deliler gibi.. Gittin yağmurlar yağdı gökgürültülü.. O gün bugün yağmuru eksik olmuyor bu şehrin.. Sanki benim gözyaşımı örtmek için yağıyor sanki hıçkırıklarımı kimsecikler duymasın diye bu kadar gökgürlüyor,bilemiyorum. Tek bildiğim;ben yorgun,ben aşık,ben yanlız,ben sırılsıklam bu yağmurlarda.. Dönüp gelsen artık..