
Bazı anlar vardır geçmesin, bitmesin diye dualar edersin.. Bir kitabın ilk sayfasından başlayıp daha sonuna gelemeden nolur güzel bitsin diye dua edişler kadar içten ve samimidir aslında bu istek.. Sadece o an, zaman dursun istersin.. O an zaman dursa, Dünya'nın tüm kötükleri bitecek,savaşlar,kavgalar,açlıktan ölen çocukların dramı son bulacak gibi hissedersin.. Zaman sadece onunla dolsun istersin.. Kapılır gidersin büyüsüne.. Masallarda destanlarda olur sanirsin ama çoğu kez büyüsüne kapildiginin farkinda bile olmazsin.. Ama bilirsin yüreğin kuş olup kanatlaniverecekmiş gibi olur.. Uçup gidecek ama asla tekrar geri donmeyecekmis gibi.. O an ruhunu teslim etmek istersin.. Gözlerinin son gördüğü o olsun istersin.. Ama unutulan bir şey vardır.. Gerçeklerle hayaller arasindaki ince fark.. Bir hayal diyebilirsek buna,hayallerimin bu kadar güzel oluşunada sen diyebiliriz bence.. Okuduğun bir romanin en güzel bölümü gibi uyanmamak için direnilen güzel rüyalar gibi mesela..
Misafir